Halloviiiin!!!

"Jeg hadde prinsipper helt til jeg fikk barn selv" uttalte Anne Lindmo på nytt på nytt i går. Omtrent der er det eg er også i forhold til halloween...

I forfjor rømte me til skogs. Me reiste rett og slett til Tveit og skremte snopet av han bestefar...

I fjor blei me tekne på senga av storebror (som ikkje likar å kle seg ut ein gong, men hei, kva gjer ein ikkje for litt godteri...) som hadde gjort avtalar utan at me hadde fått det med oss (hæ, var det denne helga?), og som slett ikkje ville ha med seg veslebror på runden. Ein litt betutta superhelt satt igjen heime, heilt til ei søt lita heks med tilhald litt lenger oppi gata kom og forbarma seg over han.

I år hadde me eigentleg planar om å gjenta suksessen frå i forfjor, men så viste det seg at bestefar og beste-Unn er litt opptekne denne helga, og i tillegg blei veslebror invitert i bursdag. Eg førslo den alternative "hallo venn"-feiringa i Riskahallen, men det blei raskt nedstemt.

"Ka ska dokke kle dokke ut som, da?" spurte eg.
"Spiderman", kom det frå veslebror.
"Maen med ljåen" forkynte storebror.

Eg var rask med å legga ned veto mot det siste. Ein plass må grensa gå, trass alt.

"Vett du ka maen med ljåen e?" spurte eg.
"Ja, det e ein mann med ein ljå", repliserte storebror.

Eg valde å ikkje gå inn på vidare forklaringar. Faren foreslo at storebror heller kunne vera "mannen med negleklipparen" (kor tek han det frå?), men hausta liten respons frå fotfolket, berre litt halvkvalt fnising frå kona.

Så nå driv eg altså og leitar fram kostymer til gutane, mens eg undrar meg over kor prinsippa mine blei av. Ein ting er i alle fall sikkert; spindelvev gremmes eg over å finna på dei mest utrulege plassar heile resten av året, så å kjøpa spindelvev for å dekorera huset denne dagen er uaktuelt, for svingende!!!

Me har vore litt opptekne...

September gjekk stort sett med til venting. Denne gongen hadde ikkje ventinga direkte samanheng med hytteprosjektet, men med eit anna prosjekt som me er særs nøgde med. Her er Astrid, veslejenta vår. Født 27.september, ein dag etter termin. 50 cm og 3806 g, så har me fått med dei vitale måla og.

Den som ventar på noko så godt, brukar heile energien sin på det. Å venta, altså. Stakkars storebror Torstein måtte utsetja bursdagen sin (eigentleg den 23. september) på ubestemt tid. Men nå har me nå fått feira den og, både saman med slekta heime...

...og på bowling saman med klassekameratane...

Også hytteprosjektet har måtta venta. Men nå til veka skal eg i det minste ta ein telefonrunde og purra på byggestraum og graving.