Lekkasje!

Eg har fått kommentarar frå fleire hald på at det har vore stille på bloggen vel lenge. Det er det berre ein grunn til: Me har ikkje vore på Tveit på aldri den tid. Det har vore bursdagar opp og i mente, og me har hatt ei fin haustferieveke på Rhodos saman med "svigers og svogers", som svigerinna mi så treffande kallar det. Men nå var me endeleg klare. Endeleg kom me oss avgarde til Tveit igjen, og endeleg kunne me konstatera at det siste vindauget var på plass og hadde riktig storleik. Pål heiv seg over listverk i ein rasande fart.

Så var det det der beslaget som skulle vera over vindauget, då. Kor i all verda var det blitt av? Det skulle vera omlag 2 m langt, og det skulle vera ein 4-5 stykker av dei. Vill leiting både ute og inne. Me fant det ikkje nokon stad. Det me derimot fant, var ein lekkasje ved dei store vindauga i spissen mot Kvitanesvikjå. I all verda! Kor kjem dette vatnet frå?

Vill leiting nok ein gong. Panikken begynte å bre seg. Kor stor skade er skjedd? Pål gjekk opp i stigen ute og tømte vatn frå ei halvannan liters brusflaske, mens eg stod i stigen inne og såg om eg kunne finna ut kor det kom inn.

Her var det. Eit lite hol i enden på det eine trekantvindauget.

Her er det sett utanfrå. Puh, det er i alle fall ikkje me sjølve som har gjort noko gale. Dette er snekkeren sitt arbeid, så nå får han enda meir å komma tilbake og ordna opp i. Kor mykje som er skadd og må fiksast på veit me framleis ikkje, men me har fått tetta holet mellombels, og så har Pål hatt kontakt med Drømmehytten som som vanleg er løysingsorienterte. Til tross for surring med storleik på vindauge, ser det ut til at me har funne rett hytteprodusent!

"Eh, du Pål? Det er nokon på veg opp stigen eg står i! Eg kjem meg ikkje ned!"

Det blei ikkje gjort så forferdeleg mykje denne gongen. Mykje av tida gjekk vekk til leiting og grubling. Det merkest også at Astrid er blitt større, for ho har slett ikkje tenkt å sova meir enn høgst nødvendig når det foregår så mykje spennande rundt henne. Stigeklatring er ny hobby - ikkje så rart når ein tenker på kven som er brørne hennar, kanskje... Men neste gong, då er det isolasjon som står på planen, og då satsar me på ei skikkeleg jobbehelg med overnatting på nabohytta og babycallen med for kveldsjobbing. Me får sjå, me får sjå...