planar og gjennomføringsevne.

Me klarte å få til ei veke haustferie for heile gjengen i år også. I forkant av ei slik veke har me alltid store planar, og i etterkant konstaterer me ofte at gjennomføringsevna ikkje alltid harmonerer med alle planane...

Me hadde med oss trådkorger og anna innreiding til skyvedørsgarderoben på vårt soverom. Fekk me dei på plass? Ja. Fekk me brukt dei til noko? Nei. Kleda me hadde med oss blei liggande i dei sedvanlege plastkassane til me fant ut at me trengde dei. Gammal vane er vond å venda.

Me hadde planer om å få på plass foringane rundt skyvedøra i stova, slik at me endeleg kunne få lista rundt den. Gjorde me det? Nei.

Eg lånte Unn si bok med turforslag på Haugalandet...

Denne veka måtte me vel klara å komma oss ut på tur? Tittelsnes fort, kanskje? Rex Garden i Førde? Eller gullgruvene ute ved Buavåg? Gjorde me det? Nei. Me kom så langt at me fekk kjøpt gummistøvlar til gutane, slik at fottøyet i det minste var i orden, men den lengste turen hadde vel eg og minstesnupps då me gjekk opp sørom fehuset på Tveit og såg på hestane som går og beitar der.

Kva fekk me gjort, då?

Jo, me fekk nok ein gong sjøsett ungane i eit lite gult ausekar av ein båt...

Det blei sett hummarteiner, og dei tre søte små diskuterte kven av dei som kom til få flest(!) hummarar i si teine. Foreldra tenkte i sine stille sinn at ein krabbe eller to ville vera god nok fangst. Fire flotte krabbar blei fangsten, og det var haugen på nok, ettersom berre eldstemann våga å smaka på krabben...

Me hadde med oss nyinnkjøpt ryddesag, og Pål og Torstein har slått alt graset på tomta. 

Dette må me nok vera flittige med, for det ryk i veret både småbjørk og småselje innimellom graset. Får desse lov til å etablera seg, er det ikkje lenge før me er omringa av skog. 

Ulempa er jo at det kjem til syne ganske så mykje rot når ein driv slik og slår, så dermed måtte me til å rydda også.

Me fekk båten på land, og Pål fekk begynt på gjera-klar-til-vinterlagringsjobben med den. Båten pleier å stå i ei løe på Mosterøy om vinteren, så neste gong me reiser på hytta tek me han nok med oss dit.

Men viktigast av alt; me fekk kost oss ein heil haug. Seine morgonar med god tid til frukosten er noko me set pris på.

 Og så skjer det jo alltid noko...

...enten det er helikopter som kjem for å transportera utstyr til mobilmasta på Tveitefjellet...

...ei mus som forvillar seg inn i hytta til skrekkblanda fryd hos dei tre røvarane våre (og stor interesse hos pusen...)...

 ...eller berre eit fantastisk fascinerande møkkavêr...

 ...med storm, regn, torden og lyn med tilhøyrande straumbrot...