Vannkoppar og vaniljesaus

Då dreg det seg til mot haust. På kalenderen har me bikka august, og me har sett, og ikkje minst høyrt, fleire plogar med grågås på veg mot varmare strok. Det er ei fascinerande skvaldring frå desse fuglane, og ein kan jo begynna å fabulera over kva dei eigentleg snakkar om der oppe i plogen sin. Diskuterer dei reiseruta? Er det sladder som blir utveksla? Driv gjess med baksnakking?

På Tveit er dei fastbuande midt i verste bringebærhausten, og tek seg knapt nok tid til å eta. Til tider har det vore vår oppgåve å kalla dei inn til lunsj og middag, hvis ikkje veit eg ikkje om dei hadde teke til seg næring i det heile... Bortsett frå bringebær og vaniljesaus, då... Uansett om dei har stått og plukka bær heile dagen; når kvelden kjem, er det på tide med bringebær med vaniljesaus. Eg lurar verkeleg på kor mange liter med vaniljesaus det går med på ein sesong...

Me for vår del har halde fram med beising og spikring. Ingenting nytt der, altså. Status nå, er at Pål er så ferdig med å spikra shingel som han kan bli før pipa er på plass (manglar litt over mønet), me har fått opp så mykje kledning som me kan før me får nærare rettleiing frå Drømmehytten (manglar trekanten over skyvedøra på kortveggen mot vest), og Pål har fått lista rundt dei fleste vindauga. Me endte opp med samme fargen på listene som på resten av hytta. Fant ut at det gav rolegast inntrykk. Har i alt kjøpt fem ti-literspann med beis, og er i gong med det fjerde av dei. Sånn, då har me det skriftleg til ein annan gong også.

Noko av det siste me gjorde, var å kjøra eit lass med søppel til Årabrot. Framleis ein del igjen, men atskillig bedre enn det var. Det blir nok fleire lass den vegen...

Veret har vore litt opp og ned, dessutan fekk babyen vannkoppar denne veka, så effektiviteten har vel vore sånn passe. Dessutan har me pusla litt rundt nede ved sjøen med båt- og bryggeprosjektet vårt. Eldstemann er blitt biten av fiskebasillen, og ønskjer seg nå garn, line og slukar til bursdagen i september, mellomsten elskar å rota rundt i fjæresteinane på jakt etter små og store dyr, og begge har arva faren sin sans for fart og spenning...