Kva skal barnet heita?

14. november var sett opp som planleggingsdag for barnehagen, barneskulen og ungdomsskulen, samstundes med at det faktisk var fridag for ho mor. Så praktisk! Mens han far var på jobb, fekk resten av mafiaen både pakka og handla, og så var me innom og henta han i 15-tida før me kjørte nordover.

Målet for helga var å bli kvitt store mengder med søppel og å få båten til Mosterøy for vinterlagring. Laurdags føremiddag gjekk dermed med til lessing av bil og tilhengar, og transport av søppel til Heiane på Stord.

 Då søppelet var levert, fekk me med oss eit par leselamper frå Clas Ohlson på tilbakevegen. Kule?

Me merkar at tempoet har senka seg radikalt på hytta etter at me fekk oss sofaer. Der me tidlegare vandra litt kvilelaust rundt om kveldane, synk me nå godt til rette i ein sofa med puter, pledd og ei god bok. Det store behovet for å fiksa noko eller montera noko uteblir rett og slett! Ikkje det at det er så mykje som heng over oss heller. Nå er faktisk hytta ferdigmeldt, og då er det berre småprosjekt igjen. Og så skal ein jo filosofera litt. 

 

Denne helga har eg t.d. tenkt på det pussige fenomenet at svært mange hytter har eit namn. Litt koseleg også, og litt meir "ut-i-naturen"-kjensle enn ei gateadresse. Tveit 111, det blir liksom ikkje noko schwung over det. Dei andre hyttene som ligg i same klynga heiter Tørresbu (etter Tørresvikjå), Lerkehaugen (fordi det skulle vera så mykje lerk der), Åsbu (etter han som bygde hytta) og Porshaugen (p.g.a. all porsen). Kva skal me kalla vår hytte for då? Skal me ta eit namn som seier noko om beliggenheit, eller om folka som held seg der? Mange hytter heiter Fredheim, eller noko i den duren. Det kan ikkje me kalla vår hytte utan eit snev av ironi og sarkasme! Bråkebu, kanskje?

Sniff har funne ein ny yndlingsplass - oppi ein diger plastpose...

Sjølv om det er november, var me denne helga velsigna med eit uvanleg fint ver. Me måtte ut.

Han far sjølv fant trillebåra og fekk kjørt på litt grus på stien ned mot hytta.

Mens ho mor leika seg litt med bjørkekvister og noko ståltråd.

Ungane pusla på med sitt, enten det var å setja ny rekord i duplotårnbygging, sykling eller fisking. 

Søndag morgon sukka eg nøgd: -Åh, så eg slappar av og senker skuldrene når eg kjem hit! -Jepp, då har me eit hytte som virkar, svara eldstemann...

planar og gjennomføringsevne.

Me klarte å få til ei veke haustferie for heile gjengen i år også. I forkant av ei slik veke har me alltid store planar, og i etterkant konstaterer me ofte at gjennomføringsevna ikkje alltid harmonerer med alle planane...

Me hadde med oss trådkorger og anna innreiding til skyvedørsgarderoben på vårt soverom. Fekk me dei på plass? Ja. Fekk me brukt dei til noko? Nei. Kleda me hadde med oss blei liggande i dei sedvanlege plastkassane til me fant ut at me trengde dei. Gammal vane er vond å venda.

Me hadde planer om å få på plass foringane rundt skyvedøra i stova, slik at me endeleg kunne få lista rundt den. Gjorde me det? Nei.

Eg lånte Unn si bok med turforslag på Haugalandet...

Denne veka måtte me vel klara å komma oss ut på tur? Tittelsnes fort, kanskje? Rex Garden i Førde? Eller gullgruvene ute ved Buavåg? Gjorde me det? Nei. Me kom så langt at me fekk kjøpt gummistøvlar til gutane, slik at fottøyet i det minste var i orden, men den lengste turen hadde vel eg og minstesnupps då me gjekk opp sørom fehuset på Tveit og såg på hestane som går og beitar der.

Kva fekk me gjort, då?

Jo, me fekk nok ein gong sjøsett ungane i eit lite gult ausekar av ein båt...

Det blei sett hummarteiner, og dei tre søte små diskuterte kven av dei som kom til få flest(!) hummarar i si teine. Foreldra tenkte i sine stille sinn at ein krabbe eller to ville vera god nok fangst. Fire flotte krabbar blei fangsten, og det var haugen på nok, ettersom berre eldstemann våga å smaka på krabben...

Me hadde med oss nyinnkjøpt ryddesag, og Pål og Torstein har slått alt graset på tomta. 

Dette må me nok vera flittige med, for det ryk i veret både småbjørk og småselje innimellom graset. Får desse lov til å etablera seg, er det ikkje lenge før me er omringa av skog. 

Ulempa er jo at det kjem til syne ganske så mykje rot når ein driv slik og slår, så dermed måtte me til å rydda også.

Me fekk båten på land, og Pål fekk begynt på gjera-klar-til-vinterlagringsjobben med den. Båten pleier å stå i ei løe på Mosterøy om vinteren, så neste gong me reiser på hytta tek me han nok med oss dit.

Men viktigast av alt; me fekk kost oss ein heil haug. Seine morgonar med god tid til frukosten er noko me set pris på.

 Og så skjer det jo alltid noko...

...enten det er helikopter som kjem for å transportera utstyr til mobilmasta på Tveitefjellet...

...ei mus som forvillar seg inn i hytta til skrekkblanda fryd hos dei tre røvarane våre (og stor interesse hos pusen...)...

 ...eller berre eit fantastisk fascinerande møkkavêr...

 ...med storm, regn, torden og lyn med tilhøyrande straumbrot... 

Sommar i september

Me sette ny personleg rekord i å komma seint fram til hytta denne helga. Ein frontkollisjon i Rennfast gjorde sitt til at me sat bom fast i kø på Tasta i lengre tider, og me brukte seks timar på ein tur som vanlegvis tek to og ein halv. Me hadde mat og lydbok i bilen, så det var ikkje så synd på oss. Verre var det med dei som blei skadde i ulykka.

Ved frukosten laurdag ikkje-akkurat-så-veldig-tidleg, konstaterte me at me ikkje hadde noko som på død og liv MÅTTE gjerast denne helga. Eg lakkerte senga til Halvard og sengestigane som Pål og Bjørn laga sist, mens Pål beisa terrassegelenderet.

 Der var stigane på plass både hos Torstein og Astrid. Inne hos Halvard går me for ein avtagbar variant.

 Nybeisa gelender.

Deretter smørte me niste som me tok med oss ned til Kvitanesvikjå, og så var me der store deler av dagen. Strålande sol var det, godt og varmt, og ungane freste rundt i den vesle båten sin. Og så måtte det sjølvsagt badast, sjølv om Torstein var den einaste som hadde hugsa badetøy...

Tilbake på hytta måtte me opp på loftet etter stolputer og grillkol. Så pesimistiske var me sist, at me trudde det ikkje kom til å bli bruk for dette før neste sesong. Så feil kan ein ta! Grillmaten blei fortært, og så fekk mammå seg ein real sopptur i Ervesvåg (ingen kantareller igjen der nå...), mens resten av familien fekk underhaldning av ei flaggermus som hadde show like utanfor hytta.

Søndag føremiddag forsvant resten av familien til sjøs igjen, mens mammå tok den STORE hyttevasken. Litt av poenget med store vindauge er jo at det skal gå an å sjå ut av dei... Elles har me vore flittige med listeskriving over alt me må hugsa å ta med neste gong, som nok blir i haustferien. Me er med andre ord komne til den fasen i prosessen der me stort sett er på hytta for å kosa oss, mens me puslar rundt med småprosjekt etter innfallsmetoden. Herleg!

Helga blei avslutta med å ta bilde av innhaldet i kjøleskapet. Me er nemleg medlem i korttidsminneforeininga alle som ein i vår familie, og innhaldet i kjøleskapet blir ofte deretter: "Hæ? Det var eg nå sikker på at me hadde!", evt.: "Jah, nå har me tre kaviartuber..."

Besøk kan setjast i arbeid!

Denne helga kjørte me i to bilar. Torstein går framleis heime og dinglar p.g.a. lærarstreik, så han blei med pappen og kjørte "flyttelass": To sofaer, ein skyvedørsgarderobe, ein kommode og den gamle kista etter oldemora mi. Eg, dei to minste og katten kom etter så snart me kunne. Me blei sitjande i den verste ferjekøen eg nokon gong har vore i, og det gjorde besøket vårt frå Sandnes også. Framme ved hytta klokka halv ni om kvelden var me holsvoltne! Kvinner og barn gjekk laus på tacoen, mens Pål og Bjørn bar inn og monterte sofaer. Katten gjekk i vegen så godt ho kunne. Det var heilt vanvittig med aktivitet, heilt til maten var klar og stillheita senka seg...

 Endeleg noko anna enn spisestovestolar å sitja på!

Laurdagen blei mindre hektisk. Pål og Bjørn jobba i hytta, Torstein og Henrik var nede og fiska, mens me andre gjekk på slang på Tveit, både i bjørnebærfeltet og i sylte-og saftebua til far min. Elles blei det leika både ute og inne, lese litt bøker, og ete store mengder mat og laurdagsgodt... Pusen var særs nøgd med at gutane kom opp frå sjøen med ein fisk som var akkurat passe stor til henne, så alle fekk sitt.

Skyvedørsgarderobe ferdigmontert på vårt soverom.

Stigar til alle køysengene er nå ferdige. Dermed slepp Bjørn å lempa ungane sine oppi og utav sengene neste gong dei er med på hyttetur...

 

Kjekt med besøk, det vil me gjerne ha meir av. Og i alle fall av den typen som kan setjast i arbeid...

Litt av ein sommar!

Det var den sommaren då me fekk tak i billige flybillettar til Barcelona, og tilbrakte to veker i Pål sitt ferieparadis frå 80-talet, Platja d'Aro. Me opplevde fin natur og storbyliv, god mat, kultur og historie, avslapping og full fart i badeland. Greie temperaturar, fint ver, absolutt ein stad å reisa tilbake til. Men neste gong går me nok litt opp i standard på leiligheit.

 Bånn gass i eine badelandet me var i.

 Stranda "vår". Mykje meir oversiktleg og mykje mindre folk enn "hovudstranda" i byen.

Gjengen i Barcelona

Det var den sommaren me fekk oss ein liten pusekatt. Det hadde blitt med snakket lenge, for me vaksne såg jo at minst ein av avleggarane hadde hatt godt av eit dyr å kosa med, stella og ta ansvar for. Eit bilde som blei delt på Facebook blei sparket i baken som skulle til. Det nye familiemedlemmet hadde allereie blitt kalla Sniff av familien til kattemor, og då såg me ingen grunn til å endra på det. Sniff er blitt ein pendlarkatt mellom hus og hytte, og ser ut til å takla dette greitt.

Sniff og Halvard

Det var den sommaren då uteplassen på hytta stod i fokus, og då skruing av terrassebord var eit heitt tema. Heitt i dobbel forstand - jaggu ikkje greitt å jobba midt i solsteiken i over 30 graders varme. Me innførte spansk arbeidsmønster med siesta midt på dagen. Det var også den sommaren då målet om å få beisa heile hytta og terrassane gradvis blei moderert: -Eg skal i alle fall få teke hytta... -Eh, eg skal i alle fall få teke denne veggen... Halve hytta tenkjer eg me seier at eg rakk...

 Mange sånne dagar denne sommaren!

 Trapp frå ein terrasse til ein annan.

 Ferdig terrasse frå ulike vinklar

 Og endeleg denne siste helga også med gelender.

Det var den sommaren med utruleg mykje sol og høge temperaturar. Den sommaren då til og med ho mor skifta farge. Ikkje så veldig brun, men i alle fall ikkje blå! Den sommaren då badetemperaturen i Ålfjorden låg på rundt 22 grader, og Kvitanesvikjå var befolka til nær sagt alle døgnets tider. Den sommaren då den gamle "eingongsbrygga" Pål og svoger Geir snekra for nokre år sidan, plutseleg blei forvandla til flytebrygge til å bada frå. Dessutan blei det endeleg orden på den vesle båten som gutane skal ha til å putra rundt med på eigahand.

 Ute på fjorden i herleg sommartemperatur

 Kvitanesvikjå - nystrigla, og med flytebrygge

Astrid inspiserer "litlebåten"

Det var den sommaren me sloss mot alle salgs insekt. Først begynte kleggen, så overtok vepsen gradvis, og til slutt kom dei uappetittlege fluene. Me fekta og slo rundt oss, vaska ungar og kjøkken med ein utruleg frekvens til å vera oss, og laga insektsfeller som strengt teke ikkje virka noko særleg. Til slutt gjekk Pål og handla ein makalaus manik til å setja i stikkontakten, og dermed smalt det og lukta svidd rett som det var.

Det var den sommaren eldsteguten hadde sin første sommarjobb som bærplukkar på Tveit Gaard. Han plukka og plukka, og sveitta og sveitta. Kom varm og forkava frå jobb, og durte rett til sjøs for å kjøla seg ned. Det var også den sommaren då far min hamna på sjukehuset med blodpropp i eine leggen, midt i travlaste bringebærsesongen.

 Bringebær før...

 ...og etter plukking

Det var den sommaren hageslangen heime blei gløymt med trykk på eine fredagen med helgependling til hytta, for så å hoppa av og laga lekkasje inn i kjellaren. Årvakne naboar skal ha takk for at det ikkje blei ståande å renna lenger enn det gjorde. Likevel blei det litt armar og bein med rydding, avfukting, demontering av veggplater, forsikringsselskap osb.

Oppsummert: Det har vore ein sommar me vil hugsa, og det har knapt vore tid til fotografering og blogging.

Pinsti på terrassen

Fredag var me oppe og fekk låna tilhengaren til papen då me kom. Etter legging av "lille Trille" var det rett ut og fylla han med søppel. Her skulle det vera effektivitet, ikkje noko slinger i valsen!

Laurdag morgon var det avgårde-Kåre til Haugesund og Årabrot. Vekk med søppel, så kjøpa terrassebord. Me blei litt flate i fjeset då me kom til stengd miljøstasjon, me som hadde lese oss opp på åpningstider og alt. Det viste seg at me ikkje hadde lese langt nok, for lenger nede på nettsidene sto det om unntaka: påskeaftan, pinseaftan og julaftan. Det var lita trøyst i at me slett ikkje var dei einaste. Då var det vel berre å gjera vendereis, då.

Etter litt refleksjon i framsetet, akkompagnert av Folk og røvere i Kardemommeby frå baksetet, fant me ut at me skulle sjekka SIM sine åpningstider på Stord. Dei hadde berre påskeaftan og julaftan som unntak, og dermed fekk søppelet vårt seg reine sightseeinga før det enda dagane sine på Heiane på Stord. På Heiane fekk me kjøpt terrassebord også, så glade var me. Me kom tilbake akkurat tidsnok til avsluttinga av dugnaden i Kvitanesvikjå...

 Då var det berre til å begynna...

Sommarkjole, solbriller og arbeidshanskar. Godt utstyr er halve arbeidet...

Her går det unna!

Eldstemann fant ut at å kombinera styrketrening med høve til å tena seg nokre kroner var gode greier. Han var vel den som bar brorparten av terrasseborda ned til hytta. 

 

Ein stk utsliten storebror...

...men nye oppgåver ventar...

 Måndag morgon.

 Det begynner å likna noko!

 Riktignok mykje skruearbeid igjen - mange av borda er berre lagde utover.

Kven vil vel vera inne i dette fine veret?

 

Halvard med husdyret...

Hytte bada i sommarsol.

Fantastisk pinsehelg: Nydeleg ver, ungar som leikar kjekt, litt "raddl" med slekta og hyttenaboane, og arbeid som viser igjen. Kan ikkje få det betre!

Terrasseprosjekt

Om de trur at me nå begynner å få stålkontroll på å planlegga hytteturar, må de nok revurdera dei tankane ein smule. Spesielt når hytteturane kjem så tett at me ikkje rekk å pakka skikkeleg ut frå den eine før me er i gong med den andre, då går ting litt på ein snei. Me reiste onsdag, men først måtte me pakka, så måtte me innom ein plass og eta middag, så måtte me handla badehåndkle sidan me hadde gløymt det heime, så måtte me innom ei byggsjappe og kjøpa papprøyr, og til slutt måtte me handla mat for helga. Det blei seint på kveld før me kom fram, men det er kanskje ikkje nødvendig å seia?

På parkeringsplassen møtte me på eit lass med singel. Dermed var det berre å starta der me slapp sist helg etter frukosten torsdag. Beste-Unn tok med seg eldste-og yngstemann på "Trodlamarsjen" opp til Trodlavassnipen nord i Sveio kommune. Mellomsten bestemte seg for å vera i området rundt hytta og leika med søskenbarnet sitt. Dermed var det godt med arbeidsro for foreldra. Far min syns tydelegvis at det er så kjekt å kjøra traktor (eller kanskje han tvilte litt på våre evner i den retninga...???), at han blei med oss heile dagen.

 Dette synet får meg til å føla meg heime: Traktor med far min og Tassen inni.

Drensrøyr på plass

Måling og sikting: -Det e kje så nøye, barra det e akkurat, seier far min...

Grei arbeidsfordeling: Pål held røyren i vater, far min spar og Tassen går i vegen...

Fredag lesste me tilhengaren full av byggeavfall og kjørte til Årabrot med det. Deretter kjørte me til Byggmax og fyllte hengaren med 2x8 og 2x6, og bagasjerommet med sementsekker. Dermed var det duka for nok eit kapittel i serien "trøyste og bere". Me har komne litt ut av teljinga på nummeret i rekkja, men me konkluderte vel med at verken joggetur eller styrketreningsøkt var naudsynt den dagen (sjølv om Pål, med Nordsjørittet pustande i nakken, hadde seg ein kveldstur på sykkel saman med svoger Geir).

Laurdag, etter enda meir bering, begynte blandemaskinen å gå. Pål støypte fast bjelkesko i røyra, mens eg hadde gjengen vår med meg til Kvitanesvikjå. Litt arbeidsfordeling må ein ha, ikkje sant?

Sjå der, ja! Fint på rad og rekke.

Då gjenstår det å sjå om ho mor kjem ajour med klesvasken før neste helg. Planen då er nok eit lass med søppel til Årabrot, for så å komma tilbake med 475 meter med terrassebord. Trøyste og bere!