hytte og sånt: Korleis var det nå igjen?

Nå har det vore rimeleg stille på bloggen ei god stund, så då det for ein gongs skuld skulle skrivast noko, måtte det research til, for å skriva det på godt norsk. Kor mange gonger hadde me vore på hytta sidan sist, og kva dreiv me eigentleg på med? Rart med det, ein trur ein skal klara å hugsa ting, men det som ikkje er skrive ned ein stad eller teke bilde av, det forsvinn.

Etter litt leiting på facebook og sjekking av datoar på dei få bilda som er tekne, kom eg fram til at me har vore to gonger på hytta mellom sist blogginnlegg og påske. Begge gongene utan innlagt vatn. Kanskje det var difor eg ikkje syns det var noko å skriva om? Me har eit samarbeid med to hyttenaboar om eit borehol, og nå i vinter viste det seg at noko elektronikk som styrer pumpa hadde teke kvelden. Heldigvis var det fiksa og alt som det skulle nå i påska. Hytte utan innlagt vatn kan vera riktig så sjarmerande, men når ein har lagt opp til å ha det, merkar ein det godt når det plutseleg er vekke. Me har t.d. vassklosett, og det blei jammen ikkje få gonger me var i bekken etter vatn berre for å få skylla ned i do!

Påskeferien delte me i to denne gongen, sidan Pål skulle jobba dei 2 1/2 dagane mellom helgene.

Palmehelga fekk Pål endeleg prøvekjørt motorsaga.

Han blinka seg fornuftig nok ut nokre bjørk som ikkje var altfor store, og som heller ikkje måtte detta i ein bestemt retning. Eg bidrog med konstruktiv peiking, gutane drog på greiner, mens minstesnupps tok seg av motivatorjobben: "Bravo, pappa!" Litt arbeidsfordeling skal ein nå ha? Resultatet var eg i alle fall godt nøgd med. Det blei straks lysare rundt hytta. Lumberjacken sjølv gliste nøgd, og syntest det var karsleg med skogsarbeid. Eg trur nok det er nokre furuer som ligg tynt an framover...

I andre delen av påsken hadde eldstemann med seg ein kompis, og dermed fekk me brukt Sju(r)set(h)eren til fulle. Skjærtorsdag blei dei to fjortisane sjøsette i den vesle gule båten, og dermed var dei berga for resten av helga. Mellomsten og pappaen har eit trehytte-prosjekt gåande i ei furu borte ved traktorstien ned til Kvitanesvikjå. Her blei det rydda litt, før ideskisser og arbeidsteikningar blei påbegynte. Dette prosjektet kan lett bli langvarig...

Det eine fører fort med seg det andre. Me gjekk til innkjøp av nok ein "makalös manik", nemleg ei kompostkvern. Erfaring tilseier nemleg at ein haug med greiner, ris og kvister sjeldan rekk å bli til noko bål på våre kanter. Er det tørt nok, er det ikkje lov. Er det lov, får me ikkje fyr...

Dessutan måtte me jo få kløyvd veden, og då må ein ha hoggestabbe.

Når veden er kløyvd må ein ha ein plass å stabla han, og dermed måtte me ha vedskjul.

Er det påske, så må ein ut og gå. Langfredag var me ein tur oppe på Tveitefjedlet.

Var ein tur innom far min og henta Tassen, så han fekk seg ein god trim.

Tre store gutar som hiv pinne langt, då må til og med Tassen melda pass til slutt. Ved varden på Tveitefjedlet heng det forresten ein postkasse, og oppi den er det bok til å logga besøk i. Veldig kjekt dersom alle som er oppom tek seg tid til å skriva seg inn i boka.