Sniff syr gardiner

-Bil, ein vaksen og fire ungar, sa Pål til dama i billettluka på Mortavika.
-Nei! Tre ungar og ein pus! kom det frå ho i midten i baksetet.

Kanskje ikkje så rart at den forsnakkinga kom, for katten er med kvar gong me reiser på hytta, og ho har jammen sine prosjekt gåande, akkurat som resten av familien. Sniff er den desidert mest forvetne katten eg nokon gong har møtt. Der andre kattar flyg sin veg når nokon startar ein maskin, kjem Sniff stikkande med snuten, lykkeleg uvitande om kor stor fare ho er for seg sjølv. Støvsuging er kjempespennande. Når Pål fyrer opp kompressoren og set i gong med spikerpistolen er ho på pletten. Men favoritten er symaskinen!

Først må det målast - og Sniff er med.

Så må det nålast - best å passa på.

Overvaking av sjølve syinga.

Best å sjå nærare på om det blir gjort skikkeleg arbeid!

Kanskje det trengst ein hjelpande labb?

Då katten var lempa vekk, og eg trudde at nå skulle eg få jobba i fred, høyrde eg frå motsett side: 

-Skal eg hjelpa deg, mamma? 

Kanskje det er difor det går litt treigt med den gardinsyinga? Eg klarte ei lengd denne laurdagen også, men deretter måtte eg berre ha meg ein tur utomhus og gjera noko heilt anna. Det er grenser for kor mykje "hjelp" eg kan takla å få. 

Dermed blei det stabling av ved. Pål kløyvde og eg stabla. 

Pål hadde akkurat kome med ei utsegn om at det kjendest litt karsleg å driva med sånt arbeid då dette skjedde...

 Då den øvste terrassen var frigjort for ved og anna rot, var det tid for vask.

Mykje grønske hadde sett seg fast berre over denne eine vinteren, men nå er han i alle fall reingjort og klar for beising. Det får bli neste gong me reiser på hytta, om vêrgudane vil.