Plan a, b, c...

Gårsdagen blei nok ein ineffektiv dag. Det var to grunnar til dette, kor ein av dei var eigen toskaskap, og ein noko me slett ikkje rådde med. Toskaskapen var at me gløymde slangevateren ute, og dermed var den frossen og ubrukeleg. Han blei lagt inn til tining, men det tok si tid likevel. Det me ikkje kunne rå over, var eit 3-4 timar langt straumbrot (Pappen kunne fortelja at det var arbeid ved eit par transformatorar i nærleiken, så det var nok derfor...). Dermed hjelpte det lite at me disponerte to vinkelsliparar, for dei virka himla dårleg utan straum... Me surra rundt og leita etter plassar me kunne setja ei blokk og to, mens Pål mumla noko om Murphy's lov og "tingenes iboende faenskap". Typisk nok kom straumen igjen då me hadde rydda saman og kome opp i huset for å dusja...

Dagen i dag har vore straks bedre, i alle fall for Pål sin del. Han har vel vore det ein kan kalla "ein støvande kar", for i dag har vinkelsliparen verkeleg fått kjørt seg!

Me prøvde oss på å jobba parallelt med kvar vår stripe. For min del blei det alt anna enn effektivt. Dels var dette fordi at teknikk og muskelkraft var "noget tilbage at ønske" på underteikna, dels p.g.a. at det var heller sparsomt med singel som underlag, og dels p.g.a. mange avbrot av typen: "Mammaaaa!!?" Det er nok berre å innsjå at i denne fasen er eg mamma og handlangar.

Sånn såg det ut då eg forlot tomta i ettermiddag. Etterpå fekk Pål gjort nye avtalar med Geir Flatnes, så nå er me visst over på plan B som er at muring og støyping skal vera ferdig til påske. Godt me har god tid!

"Mindre snakking - meir jobbing!"

"Du trur vel ikkje me kjem til å bruka heile veka på dette?" gemalen såg forbausa på meg.
"Klart det, det er gjort på eit par dagar, det!" konstaterte far min.

Det eg hadde spurt om, var om det verkeleg lot seg gjera å både lø forskalingsblokker til fundamentet på hytta og få støypt oppi på same veka. Nå er halve vinterferien gått, og eg konstaterer at fasiten seier: "Nei, for oss lar ikkje det seg gjera..."

Etter dagar med sikting, måling og berekningar, innkjøp, magasjau og formålslaus virring rundt oss sjølve, var me i dag endeleg klare til å begynna å "bygga med store LEGO-klossar".

Men aller først var røyrleggar-onkel Per Inge på plass og fekk plassert avløpsrøyret der det skulle vera. Og du kan jo vita at når slekta møtest, så må det jo gjensidig oppdatering til på både dette og hint, og det var då mellomsten kom med gullkornet: "Mindre snakking - meir jobbing!"

Seinare på dagen, då me var godt i gong med arbeidet, dukka det opp ein kar frå Sveio kommune. Han var ute på befaring i samband med innføring av eigedomsskatt i kommunen, og han aktualiserte verkeleg mellomsten sitt gullkorn frå tidlegare på dagen. Han var nemleg både forveten og snakkesalig. "Du verda så tatlete folk er på desse kanter!" utbraut gemalen etterpå. Eg er noko usikker på om det var rette mannen som snakka...