Ei helg i isolasjon

Me inntok nabohytta denne helga. Fordelen med å bu der når me jobbar, er at me får jobba meir samanhengande. Ulempa er at me dreg på eit heilt flyttelass når me kjem. Og så har me den snodige tradisjonen at kvar gong me innlosjerer oss i hytta, er det ein eller annan som spyr. Denne helga var ikkje noko unntak. Minstejenta hadde dårleg appetitt fredag kveld, og når ho har det, då er det verkeleg noko! Laurdag morgon vakna me av eit vræl, og konstaterte nok ein gong at fortset me på denne måten, er vaskemaskin heilt aldeles påkrevd i vår eiga hytte... Babycallen, som me i eit anfall av vill og gal optimisme hadde pakka med oss i håp om å få jobba på kveldstid, blei for det meste ståande ubrukt.

Men trass i småtroll med magasjau, syns me faktisk at me fekk gjort litt denne helga. Både eg og Pål kjenner på støle musklar etter mykje bæring.

Fredag, mens "lille trille" låg i vogna si og sov, kom eit lass med glava. Lastebilen rygga seg bort til tomta, og så begynte to karar å lempa ut glavarullar så dei berre trilla nedover. Eg tenkte: "Gud bedre, nå ber det rett til sjøs med heile isolasjonen!", men heldigvis stoppa dei før dei kom så langt. "Ha ei fin helg!" hauka glava-karane (iført tresko, sjølvsagt - må ein gå i tresko for å vera lastebilsjåfør?), og vekk var dei. Igjen i striregnet stod Torstein, Pål og eg, og ei uhorveleg mengd med glava som måtte bergast innomhus i ein rasande fart. Me bar og bar...

Etterpå dumpa me dei to eldste avleggarane hos han bestefar, mens foreldra og minstejenta tok ein tur til Haugesund etter eit tilhengarlass med golvsponplater til loftet på hytta. Fant ut at det var like greit å få dei på plass, så har me noko å gå på når me skal få glava inn i tak og vegger. Dette bar me inn i hytta på laurdagen, innimellom turane til bestefar sin vaskemaskin...

Pål har skore til og montert golvsvillene til dei innvendige skilleveggane...

...denne makalause "maniken" driv med luftavfukting ...

 ...og desse "romfararane" kasta seg over glavaen med dødsforakt!

Den siste berejobben var då me kom heim søndag, for då hadde me med oss eit hengarlass med ved. Nå kan minusgradene berre komma, me er klare til fyring!

Lekkasje!

Eg har fått kommentarar frå fleire hald på at det har vore stille på bloggen vel lenge. Det er det berre ein grunn til: Me har ikkje vore på Tveit på aldri den tid. Det har vore bursdagar opp og i mente, og me har hatt ei fin haustferieveke på Rhodos saman med "svigers og svogers", som svigerinna mi så treffande kallar det. Men nå var me endeleg klare. Endeleg kom me oss avgarde til Tveit igjen, og endeleg kunne me konstatera at det siste vindauget var på plass og hadde riktig storleik. Pål heiv seg over listverk i ein rasande fart.

Så var det det der beslaget som skulle vera over vindauget, då. Kor i all verda var det blitt av? Det skulle vera omlag 2 m langt, og det skulle vera ein 4-5 stykker av dei. Vill leiting både ute og inne. Me fant det ikkje nokon stad. Det me derimot fant, var ein lekkasje ved dei store vindauga i spissen mot Kvitanesvikjå. I all verda! Kor kjem dette vatnet frå?

Vill leiting nok ein gong. Panikken begynte å bre seg. Kor stor skade er skjedd? Pål gjekk opp i stigen ute og tømte vatn frå ei halvannan liters brusflaske, mens eg stod i stigen inne og såg om eg kunne finna ut kor det kom inn.

Her var det. Eit lite hol i enden på det eine trekantvindauget.

Her er det sett utanfrå. Puh, det er i alle fall ikkje me sjølve som har gjort noko gale. Dette er snekkeren sitt arbeid, så nå får han enda meir å komma tilbake og ordna opp i. Kor mykje som er skadd og må fiksast på veit me framleis ikkje, men me har fått tetta holet mellombels, og så har Pål hatt kontakt med Drømmehytten som som vanleg er løysingsorienterte. Til tross for surring med storleik på vindauge, ser det ut til at me har funne rett hytteprodusent!

"Eh, du Pål? Det er nokon på veg opp stigen eg står i! Eg kjem meg ikkje ned!"

Det blei ikkje gjort så forferdeleg mykje denne gongen. Mykje av tida gjekk vekk til leiting og grubling. Det merkest også at Astrid er blitt større, for ho har slett ikkje tenkt å sova meir enn høgst nødvendig når det foregår så mykje spennande rundt henne. Stigeklatring er ny hobby - ikkje så rart når ein tenker på kven som er brørne hennar, kanskje... Men neste gong, då er det isolasjon som står på planen, og då satsar me på ei skikkeleg jobbehelg med overnatting på nabohytta og babycallen med for kveldsjobbing. Me får sjå, me får sjå...

Strekar på golvet

Endeleg kom me oss avgårde ei helg. Me starta inne denne gongen. Sist me var nordover fekk me rydda og sopt godt inne i hytta, så nå gjekk det faktisk an å få litt oversikt. Her er nokre bilder:

Her har eg stått heilt inntil veggen mot nordaust og teke bilde mot stovedelen. Det som er på denne sida av stolpen er soveromsavdelinga.

Og her er eitt bilde teke motsett veg. Her har eg stått med ryggen inntil skyvedøra.

Dette bildet er teke frå kjøkkenkroken mot stova.

Og så motsett veg. Like ved denne stolpen kjem pipa. Stolpen markerer også avslutninga på skillevegg mellom kjøkken og gang/kott.

Me har fått markert på golvet kor alle dei innvendige veggane skal vera...

 ...irritert oss ein smule over kjøkkenvindauget som Drømmehytten klarte å bestilla feil nok ein gong...

 ...og så har Pål fått kledd kortveggen mot sørvest heilt opp til mønet.

Dessutan er båten komen på land og høgtrykksspylt. Nå blir det ein månad til me kjem oss avgarde neste gong, og då må me ha med oss arbeidslamper!

Beising i motvind

Eg beisar og beisar. Short og t-skjorte er arbeidsantrekket, for ein vil jo gjerne få litt farge når ein likevel står ute og jobbar. Greit nok, eg er særs flink til å søla sånn til vanleg når eg malar også, men når den søraustlege vinden står på der eg jobbar, gjer det slett ikkje saka bedre. Jommen sa eg farge! "Ny stengrå" i flekkar nedover leggene var kanskje ikkje akkurat det eg hadde sett for meg. Eg ser ut som om eg har fått ei eller anna mellomaldersk pest, og det etter to rundar med white spirit og ein runde med Biltema sin handrens. Denne beisen sit godt!

Ein får tenkt på ganske mange saker og ting når ein står slik med malekosten, og det er ikkje fritt for at denne helga har tankane kretsa rundt vindskjerming av uteplassen. Det som skal bli terrassen på hytta ligg godt i le for nordavinden, men eg har i løpet av året merka meg at vinden svært ofte kjem frå søraust, inn i Kvitanesvikjå, og rett opp og inn på terrassen vår. Denne helga har me fått merka dette til fulle. Då kjem ein opp i konflikta mellom vindskjerming og utsikt, og eg vil gjerne ha begge deler. Me får grubla vidare, og sjå om me finn ei god løysing.

Pål driv nå og listar rundt vindauge og dører. Utruleg kor godt det viser igjen, og kor mykje meir ferdig det ser ut. Blir så fint atte, men fotoapparatet har visst hatt ferie denne helga, så dokumentasjon manglar.

Elles har me undra/fryda oss over kor godt minstejenta søv når ho ligg i vogna si utanfor hytta. Om det bles stikker og strå eller regnar kattungar - jenta søv like godt. Ho søv aldri så godt og så lenge heime. Det fører jo til at foreldra får nokre gode arbeidsøkter på hytta om dagane, og meir kan ingen forlanga!

Vannkoppar og vaniljesaus

Då dreg det seg til mot haust. På kalenderen har me bikka august, og me har sett, og ikkje minst høyrt, fleire plogar med grågås på veg mot varmare strok. Det er ei fascinerande skvaldring frå desse fuglane, og ein kan jo begynna å fabulera over kva dei eigentleg snakkar om der oppe i plogen sin. Diskuterer dei reiseruta? Er det sladder som blir utveksla? Driv gjess med baksnakking?

På Tveit er dei fastbuande midt i verste bringebærhausten, og tek seg knapt nok tid til å eta. Til tider har det vore vår oppgåve å kalla dei inn til lunsj og middag, hvis ikkje veit eg ikkje om dei hadde teke til seg næring i det heile... Bortsett frå bringebær og vaniljesaus, då... Uansett om dei har stått og plukka bær heile dagen; når kvelden kjem, er det på tide med bringebær med vaniljesaus. Eg lurar verkeleg på kor mange liter med vaniljesaus det går med på ein sesong...

Me for vår del har halde fram med beising og spikring. Ingenting nytt der, altså. Status nå, er at Pål er så ferdig med å spikra shingel som han kan bli før pipa er på plass (manglar litt over mønet), me har fått opp så mykje kledning som me kan før me får nærare rettleiing frå Drømmehytten (manglar trekanten over skyvedøra på kortveggen mot vest), og Pål har fått lista rundt dei fleste vindauga. Me endte opp med samme fargen på listene som på resten av hytta. Fant ut at det gav rolegast inntrykk. Har i alt kjøpt fem ti-literspann med beis, og er i gong med det fjerde av dei. Sånn, då har me det skriftleg til ein annan gong også.

Noko av det siste me gjorde, var å kjøra eit lass med søppel til Årabrot. Framleis ein del igjen, men atskillig bedre enn det var. Det blir nok fleire lass den vegen...

Veret har vore litt opp og ned, dessutan fekk babyen vannkoppar denne veka, så effektiviteten har vel vore sånn passe. Dessutan har me pusla litt rundt nede ved sjøen med båt- og bryggeprosjektet vårt. Eldstemann er blitt biten av fiskebasillen, og ønskjer seg nå garn, line og slukar til bursdagen i september, mellomsten elskar å rota rundt i fjæresteinane på jakt etter små og store dyr, og begge har arva faren sin sans for fart og spenning...

Kva skriv ein nå?

Det er blitt meir eller mindre ein vane å prøva å klekka ut gode og passe underfundige overskrifter til bloggen mens me jobbar med hytta. Slik var det denne veka og, og eg hadde faktisk fleire å velja mellom denne gongen. Men så kom 22. juli, og dermed datt alt saman. Kven kan vera morosam og underfundig etter noko slikt?

Kjapt oppsummert har veka bestått av beising og spikring av kledning for min del, og spikring av kledning og shingel for Pål sin del. Me er nesten i mål med begge deler. Deretter blir det vel til med listing, hjørnebord og vannbord og kva det nå heiter alt saman. Eg har gått og fundert på om desse skulle hatt ein annan farge enn den grå me har på kledningen, men er førebels ikkje blitt heilt einig med meg sjølv (ja, eg skriv "eg", for gemalen slår stort sett ut med armane og seier "vett 'kje eg!" når det gjeld slike ting som fargeval). Vil jo at hytta skal gå mest muleg i eitt med terrenget, så den voldsomme kontrastfargen er ikkje ønskjeleg. Kjekt dersom nokon har gode råd i så måte.

Eldstemann har debutert som sesongarbeidar hos bestefar. Bringebærplukking i to heile dagar resulterte i ordentleg lønningskonvolutt. Stor stas! Stas var det også å komma opp frå sjøen og ha fått ein lyr og ein makrell på stanga. Lyren var i følge fiskaren kjempegod, men makrellen fekk mora ha i fred...

Elles har har Pål og mannen til søstera mi hatt eit lite bryggeprosjekt gåande. Ei "eingongsbrygge" har Pål kalla det. I det ligg at ho nok ikkje står til evig tid, men er forhåpentlegvis brukande til det blir tid til å gjera ting meir skikkeleg. Og jammen er det kjekt å komma seg på sjøen innimellom spikring og beising!

Denne veka var det slutt på Pål sin pappapermisjon, men sidan han blei møtt med "Å? Kjem du nå?" då han møtte på jobb måndag, og sidan han etter nærare teljing hadde ganske så mange feriedagar til gode, tek han like godt ei ferieveke neste veke igjen. Men så dreg det seg til mot skulestart og tilvenning hos dagmamma, så deretter blir det nok berre helgejobbing på hytta ei god stund framover.

Å dra te sjøs!

"Er du ein erfaren båtmann?"
"Nei, er du?"
"Eg gjekk i sjøspeidaren for 25 år sidan..."
"Ja, men då berre må det gå bra..."

Samtalen utspant seg mellom gemalen og kompisen då dei skulle til med sjøsetting av båten me hadde skaffa oss. Dei gliste godt begge to, og jobba som vanleg som ein god blanding av "Pompel og Pilt" og "Dei to gode naboane". Etter ein del om og men var båten på sjøen, prøvekjørt og lagt for ile i Tørresvikjå. Kjekt å kunna avreagera med ein tur på sjøen når det blir i meste laget med shingel og kledning for ein stakkars hyttebyggar...

Gutane lever sitt eige "Vi på Saltkråkan"-liv. Utstyrt med fiskestang og redningsvest traskar dei til stranda eller bryggene når foreldra skal jobba, for så å bli kommanderte opp igjen når det er på tide med mat. Eller så tek dei seg ein tur til besten og snik til seg litt bringebær. Antioksydantar må til, ser du!

Ein liten dagstur til Kinsarvik bevilga me oss også denne veka, før det var tilbake til beising og spikring...

Undervegs

Tysdag bar det avgarde med fullasta loff og båt på slep. Nå er jobbesommaren i gong på ordentleg. Til nå har me jobba ute med vekselvis beising av kledning, spikring av kledning og spikring av shingel på taket.

Me ser at det kan vera greit å begynna på eit prosjekt inne også, for veret er svært varierande. Det har vore nokre regnbyger som har gjort at me har lurt på om båten, som framleis står på parkeringsplassen, kunne komma til å synka...

Innimellom alt dette, har gutane rukke å ha omgangssjuke. Ikkje spesielt triveleg nokon gong det der, men i alle fall ikkje når ein er innlosjert i ei hytte! I går kveld måtte "ho mor" ha ein lang spasertur for seg sjølv i striregnet for å avreagera litt. Og sjå kva eg fann! Kantareller!

I dag var eldstemann fit for fight igjen, så då skynda me oss heim til Hommersåk igjen før fleire blei sjuke. Eg er såpass pessimist at eg trur at når me har fått det i hus, skal det mykje til at nokon slepp unna, og då er det absolutt best å vera heime...

Kardemommeby, takras og bryllup...

Onsdag denne veka lasta me "loffen" full av ungar, og sette kursen mot Kristiansand. Litt ferie syntest me me kunne unna oss i år også, så me såg for oss eit par dagar i dyreparken og overnatting på svigers si hytte på Evje. Vergudane var så avgjort ikkje på vår side. Det gjekk frå yr, via vanleg regn til plaskregn i løpet av onsdagen. Eg og gemalen stod under eit tre mens den yngre garde såg på show i Kardemommeby. Me var klissvåte og mismodige, og tenkte vel at "nå kan det vel ikkje bli verre?"

Då kom det telefon frå far min på Tveit: "Det har vore kraftig vind, og det ser ut til at takpappen på hytta har blåse av..."

Etter intens hjerneaktivitet kom me fram til at det ikkje var så mykje me kunne gjera akkurat der og då. Me fekk ringt til svigers og gjort om på barnevaktavtalen for helga, kom oss litt tidlegare avgarde frå Kristiansand enn planlagt på torsdag, og pakka om i ein rasande fart då me kom heim. Fredag morgon hadde me opptelling: Stige? Finkler? Kompressor? Astrid? Og dermed for me avgarde.

Etter å ha teke det heile i augesyn, ringte me til snekkeren for å få litt ekspertråd. Etter ei lita stund ringte han tilbake, og gav oss beskjed om å legga ut for ny takpapp og ta vare på kvitteringen, så skulle Drømmehytten dekka dette.

Ettersom me skulle i bryllup laurdag, og dermed berre kunne jobba fredag, fant me ut at me fekk prøva å berga stumpane så godt me kunne. Pål var oppe på taket og fekk spikra på nokre lekter, så får me håpa at det held til me kjem nordover til veka igjen. Då får me "ta det hele fra begynnelsen igjen", som historielæraren min på Skeisvang sa...

Er så nøgde, atte!!!

Då har me kome oss sørom Boknafjorden igjen. Me tenkte det var best å skygga banen ei lita stund på Tveit nå, sidan eldste bonusbroren min skal gifta seg neste helg. Ikkje heilt gull med ein trebarnsfamilie som går i vegen når ein skal førebu slikt...
Her kjem nokre bilde frå i dag:

Midtsommar

Då var snekkerane ferdige med sin jobb. Hytta er reist og tett. Då me var nede og kikka i halv elleve-tida i kveld, hadde dei siste finishen på ytterdøra, og for få minuttar sidan kjørte dei av garde.

Me kom tysdag, og då var me svært spente på koss det såg ut. Det var jo over to veker sidan sist me var her! Dei var begynt å setja i vindauge, og heldt akkurat på med skyvedøra ut mot terrassen då me kom. Litt nedtur at eine kjøkkenvindauget var levert feil, og at me får riktig storleik levert først i august...

I går fekk me rydda saman ein god del søppel, før me hadde ein tur til Haugesund og kjøpte beis. "Ny stengrå" heiter fargen me landa på. I dag var "heile folket i arbeid" med beising. I morgon får me sjå kva me gjer. Det er litt usikre vermeldingar, så enten blir det beising og spikring av kledning, eller så blir det ein tur til Årabrot med søppel...

Sidan det var sakthansaftan i kveld, hadde me oss ein tur til prestebrygga i Førde. Jammen er det blitt ein fin plass! Det blei imidlertid ein heller kjølig affære, for det bles rett inn frå sjøen. Den beste plassen var dermed rundt bålet.

Heim og snu i døra...

Gemalen og eldstemann for av garde på Agder-cup i helga, mens eg tok med meg dei to resterande avleggarane til Tveit for å forveta meg meir om ståa. Og her går det på fram, som ein kan sjå av bilda. Hadde ein prat med snikker Robert på telefon i dag, og han rekna med eit par veker til på det han skal gjera. Då er hytta reist, tett og klar for at me kan putla i vårt eige, meir bedagelege tempo i sommar. Neste helg er langhelg, så dermed er me klare til ny tur nordover allereie i morgon kveld. Og eg som ikkje har rukke å pakka ut etter sist helg ennå! Snakk om å snu i døra!

Hei, bestilte du basseng???

Nå har snekkerane jobba ei veke med hytta vår, og me har hatt ein tur nordover for å forveta oss, og for å støypa bandjern i pillarblokkene på det som skal bli terrassen. Mellomsøs med familie var også på plass, og då dei kom ned på si hytte, kom følgande tekstmelding til meg: "Dokke har fått basseng. Ta med nal...". Det var m.a.o. litt vått...

Her er eit par bilde til som viser kor langt dei er komne. Sjølv om me på førehand meinte me hadde god kontroll, blei det likevel eit par utsegn av typen: "blei vindaugene på soveromma så store?" og "blei det ikkje lågare under taket i utstikket på kjøkkenet?" 

Elles er det i løpet av helga sett opp tunnellar over bringebæra på Lundaråkeren. 

Og så har verdas beste trekløver kosa seg slik dei pleier når me kjem til Tveit...