Kvar gong me reiser er det alltid eit spørsmål om kva me skal prioritera, for prosjekt er det alltid nok av. Eg ytra eit ønske om å få kjøkkenkroken heilt ferdig, slik at alt verktøy kunne ryddast vekk derifrå og me kunne få ein funksjonell plass til å laga mat. Eg fekk det som eg ville.
Når det gjeld kjøkkenet har me nå hatt den første og førebels einaste "nei, forresten"-ideen i heile hytteprosessen. Me fekk for oss at me ville ha vifteskapet like stort som dei andre veggskapa, så det blei bytta ut. Etter dette har Pål saga hol i vegger og kobla vifta til ventil, montert pyntelister oppe og nede på veggskapa, kobla til oppvaskmaskin og montert front på denne (o lykke!), montert dekksider hist og pist, montert veggplate mellom benkeplata og veggskapa, og elles hengt opp hylle og lamper her og der. Me passa på å få teke nokre presentable bilde av kjøkkenet før byggestøvet på nytt la seg.
Kjøkkenet er frå IKEA og heiter "Bodbyn". Lampene over kjøkkenvasken heiter "Foto" og er frå same stad.
Veggplata mellom benkeplate og veggskap er frå Alloc. Mønsteret heiter "Betong".
På veggen til venstre for vindauget heng hylla "Stenstorp" frå IKEA.
Me har eksperimentert litt med belysning. Kjøpte eit par "starter kits" til eit skinnesystem for spottar frå Clas Ohlson. Det virkar greitt, så nå har me montert to skinner på eine takbjelken, og laga handleliste over kor mykje meir me skal ha.
Spottar i taket.
Summa sumarum: Herleg med kjøkken som fungerer. Me har testa ut både koketopp, steikeomn og oppvaskmaskin. Godt med stort og romsleg spisebord å sitja rundt. Nå gledar me oss til å kunna innta ein komfortabel sofa også, men har vel kome fram til at me bør vera ferdig med innandørs saging før noko slikt kjem på plass.
Av andre ting som skjer på Tveit kan eg nemna at vegen er i ferd med å bli asfaltert frå hovudvegen på Erve og opp til snuplassen nedom garden til far min. Eg syns det ser veldig bra ut, men er svært spent på korleis Ervesbrekka/Olabakken blir på glatta om vinteren.
Nyasfaltert snuplass og veg.
(Digresjon: Eg syns det er svært hyggeleg at grandonkelen min, Ola, har fått ein bakke oppkalla etter seg. Han var ein original på mange måtar, blei nesten 100 år, og budde åleine i huset sitt nedom Ervesbrekkå/Olabakken. Framleis ventar eg instinktivt å sjå han rusla rundt huset sitt når eg kjører forbi, sjølv om det er ni år sidan han døydde. Nokre menneske skal liksom berre vera der, slik dei alltid har vore. Me har alltid kalla bakken for Ervesbrekkå, men eg høyrer mange av dei andre hyttefolka seier Olabakken, og det gjer meg litt varm om hjartet...)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar